Οκτάχρονος ταξίδεψε από Αθήνα στην Κρήτη για να βρει τον πατέρα του 23 Ιανουαρίου 2009, 10:22
Η ιστορία ενός σύγχρονου «Τομ Σόγιερ», μόλις 8 ετών, έχει συγκλονίσει την Κρήτη. Ο μικρός Αλβανός, έφυγε από το σπίτι του στο Χαϊδάρι Αττικής, πήγε στον Πειραιά και από εκεί ταξίδεψε με πλοίο μέχρι το Ηράκλειο, με μοναδικό στόχο να βρει τον πατέρα του. Το παιδί, εγκαταλελειμμένο από τη μητέρα του, και χωρίς χρήματα στις τσέπες, περιπλανήθηκε για τρεις ημέρες στους δρόμους του Ηρακλείου, αναζητώντας κάποια πληροφορία για το που βρίσκεται ο πατέρας του. Όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν αδύνατο να τον δει, βρήκε προσωρινό «καταφύγιο» στην πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου, όπου ζητιάνευε χρήματα από τους περαστικούς για να βγάλει τα χρήματα της επιστροφής. Τον οκτάχρονο εντόπισαν λιμενικοί, όταν πήγε στο εκδοτήριο εισιτηρίων για να αγοράσει το εισιτήριο της επιστροφής με πλοίο στον Πειραιά. Στους άνδρες του λιμενικού, ανέφερε ότι η μητέρα του τον εγκατέλειψε μετά το χωρισμό με τον πατέρα του, και δεν έχει κανέναν άλλο συγγενή. Ο μικρός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και εξετάστηκε από γιατρούς. Ήδη, ενημερώθηκε ο εισαγγελέας, αλλά και η πρόνοια για την υπόθεση του οκτάχρονου παιδιού, που ανέλαβε να του βρει στέγη.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Το παιδάκι μου μεγαλώνει..
Αθάνατη ελληνίδα μητέρα… μανούλα… μαμά! Όσων χρόνων και αν πάει το καμάρι σας για εσάς θα είναι πάντα το μωρό σας. Και αντί, όσο το παιδί σας μεγαλώνει οι έγνοιες σας να μικραίνουν, μάλλον γίνεται το αντίθετο. Γιατί όπως έλεγαν και οι παλιοί.. "Μικρά παιδιά, μικρά βάσανα… μεγάλα παιδιά, μεγάλα βάσανα"! Είναι γεγονός πως μια γυναίκα σκέφτεται συνέχεια, όταν δε γίνει και μητέρα το "κακό" δεν έχει όρια… εκεί υπεισέρχονται οικονομικοί, συναισθηματικοί, επαγγελματικοί αλλά και ψυχολογικοί παράγοντες. Όταν το παιδί σας είναι ηλικίας 0 έως και 13 σκέφτεστε… "Σε τι κόσμο έφερα το παιδί μου;", "Πώς θα το μεγαλώσω σωστά;", "Πώς θα του προσφέρω τα απαραίτητα εφόδια χωρίς να το πιέσω;", "Και αν υπάρξουν κακοί άνθρωποι που θα το πληγώσουν το μωρούλι μου;", "Εφηβεία; Πω… πω… δεν θέλω να κάνω λάθη που θα το σημαδέψουν"… Το παιδάκι σας όμως μεγάλωσε και έχει μπει στην εφηβεία… μεγαλώνουν τα έξοδα και μαζί με αυτά και οι αγωνίες. "Αν μπλέξει με κακές παρέες πώς θα το προφυλάξω;", "Αν... ολοκληρώσει νωρίς; - τα ξεχάσαμε τα δικά μας-…", "Θα τα καταφέρει στο σχολείο;"… Τελείωσε και η εφηβεία και τα ψέματα μαζί! Το παιδάκι σας είναι πλέον ενήλικας και δεν θα αργήσει η ώρα που θα σας κουνήσει το μαντήλι του αποχαιρετισμού… και είναι δύσκολη αυτή η ώρα. Εκεί ανησυχίες και φοβίες σας κατακλύζουν. "Πώς θα πετάξει μακριά μου το πουλάκι μου;", "Έχει προοπτικές;", "Θα του δοθούν οι ευκαιρίες που αξίζει;", "Πώς θα ζήσει χωρίς εμένα;" "Ποιός θα του πλένει;", "Ποιός θα του καθαρίζει;», "Θα πεθάνει από την πείνα, ούτε αβγό δεν ξέρει να βράζει". Αν δε, είστε και χωρισμένες μητέρες… έχετε να αγωνιάτε και για την "κατακραυγή του κόσμου" που θα σας κατηγορήσει πως δεν το αναθρέψατε σωστά. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα, στις αγωνίες αλλά και στις φοβίες σας είναι απλές... Αν θέλετε το παιδί σας να τα καταφέρει, θα τα καταφέρει. Αν θέλετε να πετύχει, θα πετύχει. Πώς; Πολύ απλά με το να μη του μεταφέρετε τις φοβίες σας. Κρατήστε όλα αυτά που σας βασανίζουν για εσάς και φροντίστε να του μάθετε από μικρή ηλικία να είναι χρήσιμο στην οικογένεια και κατ’ επέκταση στην κοινωνία. Μην του τα δίνετε όλα "στο πιάτο" γιατί το μόνο που θα καταφέρετε είναι να το "ευνουχίσετε" και να το μάθετε να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Επειδή αγαπάτε το παιδί σας, όσο λέτε και παραπάνω… δεν έχετε παρά να το αποδείξετε πάνω από όλα σε εσάς. Δείξτε του ότι πιστεύετε σ' αυτό και το εμπιστεύεστε ακόμη και στις στιγμές που δεν είστε 100% σίγουρη για τις επιλογές του. Αφήστε το να ανοίξει τα φτερά του και μη φοβάστε.. πάντα κοντά σας θα είναι, αρκεί ποτέ να μην αισθανθεί πως η έξοδος από την οικογενειακή θαλπωρή ισούται με μια προσωπική νίκη, μια απελευθερώση από αόρατα δεσμά…