ΠΑΝΤΑ

Λιγοστοί πληθυσμοί του γιγάντιου πάντα επιζούν σήμερα στα κατακερματισμένα δάση μπαμπού της Κίνας. Κι όσο ο βιότοπος τους συρρικνώνεται, τόσο αυξάνεται η απειλή για το πιο δημοφιλές αρκουδάκι στον κόσμο, που επιλέχθηκε και ως διεθνές σύμβολο του WWF. Η δεκαετία 1970-’80 υπήρξε ίσως η πιο καταστροφική για το είδος. Η έκταση που καταλάμβαναν τότε τα περίπου 1.000 πάντα, μειώθηκε από 30.000 σε 13.000 km².

Το WWF ξεκίνησε δράση για την προστασία του είδους το 1981 και σήμερα το πρόγραμμα που εκπονείται σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Κίνας παρουσιάζει θεαματική πρόοδο: η περιοχή που προστατεύεται αυξήθηκε κατά 25% φτάνοντας στα 16.000 km², ενώ η τελευταία εμπεριστατωμένη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε το 2004, έδειξε σημαντική ανάκαμψη του πληθυσμού σε 1.600 άτομα, δηλαδή 40% περισσότερα από όσα υπολογίζαμε έως τώρα.

Χάρη σε βελτιωμένες μεθόδους παρακολούθησης, όπως η χρήση GPS και καμερών, η συγκεκριμένη έρευνα θεωρείται ως η πιο έγκυρη και ολοκληρωμένη που έχει ποτέ διεξαχθεί. Βέβαια η αύξηση του πληθυσμού των πάντα δεν σημαίνει αποκλειστικά ότι το ζώο έχει αρχίσει να ζει και έξω από τα δάση.

Μέσα από αυτή την έρευνα προέκυψαν και άλλα πολύτιμα στοιχεία σχετικά με τους ακριβείς χώρους διαμονής των ζώων, με την κατάσταση των δασών και των μπαμπού στα οποία βασίζονται για την επιβίωσή τους, καθώς και για μια σειρά από απειλές όπως η καταστροφή των δασών και η συστηματική λαθροθηρία.

Ταυτότητα
Επιστημονικό όνομα: Ailuropoda melanoleuca
Κοινό όνομα: Γιγάντιο Πάντα
Βάρος: 86 – 125 κιλά
Ύψος: 1.20 – 1.90μ.
Χρώμα: Άσπρο και μαύρο
Βιότοπος, εξάπλωση: Οροσειρές της νοτιοδυτικής Κίνας
Μέσος όρος ζωής: 20 χρόνια στο φυσικό του περιβάλλον
Πληθυσμός: Περίπου 1.600 άτομα
Κύριες απειλές: Συρρίκνωση του βιότοπου, παράνομο κυνήγι

ΔΕΛΦΙΝΙ

Δελφίνι

Αν κανείς σας ρωτούσε, ποιο είναι το πιο έξυπνο και φιλικό θηλαστικό που υπάρχει στην Ελλάδα, σίγουρα η απάντηση δε θα σας έπαιρνε πολύ ώρα: το δελφίνι! Και αυτό, όχι μόνο γιατί το δελφίνι ήταν αυτό που έσωσε τη ζωή του τραγουδιστή Αρίωνα, όπως μας λέει η ελληνική μυθολογία, αλλά και γιατί, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, τα δελφίνια είναι έξυπνα, κοινωνικά, περίεργα και θαρραλέα.

Ανήκουν στην τάξη των κητωδών (78 είδη περίπου) όπως και οι συγγενικές τους φάλαινες. Σήμερα, υπάρχουν περισσότερα από 32 είδη δελφινιών, τα οποία απαντώνται όχι μόνο σε θάλασσες και ωκεανούς, αλλά και σε ποτάμια της Βραζιλίας, της Ινδίας, της Κίνας και του Πακιστάν. Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια, και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ήταν χερσαία θηλαστικά που με την πάροδο του χρόνου προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο και έγιναν αμφίβια, προτού εξελιχθούν σε θαλάσσια θηλαστικά.

Αναπνέουν με πνεύμονες και διατηρούν, όπως ο άνθρωπος, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος. Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό. Αναπνέουν με πνεύμονες και διατηρούν, όπως ο άνθρωπος, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος. Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό.

Στο μεγάλο και καμπύλο μέτωπό τους βρίσκεται το σύστημα ηχοεντοπισμού, ένα είδος σόναρ, με τη βοήθεια του οποίου προσανατολίζονται, εντοπίζουν την τροφή και επικοινωνούν μεταξύ τους. Επίσης, μπορούν και επικοινωνούν με σφυρίγματα, κρότους και ήχους που παράγουν με τα σαγόνια τους. Τα δελφίνια φαίνεται να έχουν αναπτύξει ένα είδος επικοινωνίας, το οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν.

Μετά την ηλικία των πέντε ετών είναι ικανά προς αναπαραγωγή και κάθε δύο με τρία χρόνια, έπειτα από κύηση 12 μηνών, γεννούν ένα μικρό, μήκους περίπου 1μ., το οποίο θηλάζει και παραμένει με τη μητέρα του τρία έως έξι χρόνια.

Στις ελληνικές θάλασσες απαντώνται εννέα είδη δελφινιών. Από αυτά τα πιο συνηθισμένα είναι τέσσερα: το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό (Delphinus delphis), και με μικρότερη παρουσία το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Πολύ πιο σπάνια συναντώνται το Μαυροδέλφινο, η Ψευδοόρκα, η Όρκα το Στενόρυγχο δελφίνι και η μικρή Φώκαινα.

Ταυτότητα
Επιστημονικό όνομα: Delphinus delphis
Κοινό όνομα: Δελφίνι
Βάρος: 75-110 κιλά
Μήκος: 1,5-2,0 μέτρα (μέγιστο 3,5μ.)
Σχήμα: Λεπτό σώμα, προτεταμένο και μυτερό ρύγχος, ψηλό ραχιαίο πτερύγιο σε σχήμα μισοφέγγαρου, στο μέσο του σώματος
Χρώμα: Το χρώμα της ράχης ποικίλλει (μαύρο, σκούρο μπλε, γκρι), κοιλιά και πλευρά ασπροκίτρινα, ουρά ανοιχτόχρωμη γκρίζα.
Βιότοπος: Ζει σε όλες τις ελληνικές θάλασσες, σε μικρές ομάδες
Μέσος όρος ζωής: 20 - 40 χρόνια
Κύριες απειλές: Η έλλειψη τροφής λόγω υπεραλίευσης, η θαλάσσια ρύπανση, η αιχμαλωσία τους από διάφορα αλιευτικά εργαλεία, κυρίως αφρόδιχτα

Διαβάστε περισσότερα για το δελφίνι στην ιστοσελίδα του WWF Ελλάς: http://www.wwf.gr/index.php?option=content&task=view&id=77